KANATSIZ MELEKLER...
Ülkemizde bu tuzağa düşenler, eğer annesine hediye alamamışsa kendisini suçlu, çocuğundan hediye gelmeyen anneler ise sevilmediğini düşünmeye başlıyor. Yani sevginin ölçüsü, mutlak maddiyatla mı eşdeğerdir ? Ya annesini veya evladını kaybeden anaların yürekleri, sizce nasıl çarpıyor ?
Kısa bir süre önce karşılaştığım, küçük yaşta çalışmak zorunda kalan bir çocuğun dram dolu hikayesi, beni derinden etkiledi. Bunu sizlerle paylaşmak istiyorum...
İnşaatlarda sıvacılık yaparak hayatını kazanan,15 yaşında bir delikanlı olan Selim'le tanıştım ve sohbet etmeye başladık. Konu konuyu açtı ve bana hikayesinden bahsetti. Bundan yıllar önce, annesinin babası tarafından kurşunlanarak öldürüldüğünü ve daha sonra babasının da hapiste intihar ederek hayatına son verdiğini anlattı. Kendisine belli bir süre teyzesinin baktığını, fakat onunda maddi zorluklar içine girdiğini ve kendisini küçük yaşta istemeyerek yetimhaneye bırakmak zorunda kaldığını buğulu gözlerle ifade etti.
''Ben anneme doyamadım ablacığım. O yüzden yüreğim yaralı. Ne zaman ''Anneler Günü'' gelse, içim kan ağlıyor. Anneleri olan çocuklara, imrenerek bakıyorum'' diyor.
Ülkemizde Selim gibi, korkunç hikayeleri olan milyonlarca çocuk var ! Her şeyi maddiyatla ölçmeyip, anne şefkatinden uzak evlatlarımızı üzmeden, çocuklarımıza sevginin sadece bir gün değil, yaşamın her anında olduğunu ve asla parayla satın alınamayacağını, yürekten gelen bir tebessümün dahi paha biçilmez değerde olduğunu, bir zahmet anlatır mısınız ?
Dünyadaki tüm kadınlara bu özel günü hediye eden ve bunun için ciddi anlamda mücadele veren Anne jarvis, eğer aramızda olsaydı, eminim benimle aynı fikirde olurdu. Bugünün özel simgesi, annenize yazacağınız sevgi dolu bir not ve beyaz karanfilden ibaret ! Başta canım annem olmak üzere, tüm annelerimizin bu özel gününü yürekten kutluyorum...
Sevtap Kürkçüoğlu
***